خلاصه مقالات چهارمين همايش انجمن علمي پريودنتولوژي ايران 62 ص

خلاصه مقالات همايش 14

مروري به درمان ايمپلنت با روش Immediate Loading و گزارش چند مورد:

دكتر مژگان پاك‌نژاد*

در روش‌هاي استاندارد و روتين ايمپلنت يك دوره ترميم بدون اعمال بار 6 هفته‌اي توصيه مي‌شود كه معمولاً تحمل اين دوره بي‌دنداني براي بسياري ار بيماران دشوار مي‌باشد.

اغلب بيماران خواهان اين هستند كه بلافاصله سيستم بي‌دنداني‌شان بازسازي و داراي فانكشن شوند. همچنين زيبايي نيز سريعتر به آنها برگردانده شده و در وقتشان نيز صرفه جويي گردد.

امروزه با استفاده از روش Immediate Loading كه پروتز بلافاصله پس از اتمام عمل بر روي فيكسچر گذاشته مي‌شود. مي‌توان به اين خواسته تحقق بخشيد.

البته لزوم اعمال بار تاخيري در روش استاندارد بصورت علمي ثابت شده ولي هميشه ترس از failure بعلت اعمال فوري Load وجود داشته است

خلاصه مقالات همايش 15

 اعمال بار بخودي خود مسئول ايجاد بافت فيبروزه نيست بلكه اين Micromotion هاي بالاتر از آستانه تحمل (m 50 تا m 150) در طي دوره ترميم است كه ايجاد مشكل مي‌كند.

يكي از راههاي كنترل Micromotion در مقادير پايين‌تر از آستانه مخرب، دقت در انتخاب بيمار براي دست يابي به ثبات اوليه ايمپلنت از نظر sufficient bone quality است.

در اين مطالعه به بحث در مورد، موارد تجويز ايمپلنت در بي‌دنداني‌هاي مختلف، ملاحظات Esthetic و تكنيك و اصول گام به گام درمان با استفاده از روشImmediate Loading مي‌پردازيم.

خلاصه مقالات همايش 16

 سينوس ليفت، كدام تكنيك؟ كدام ماده؟

دكتر حميد محمودهاشمي*

چند سالي است كه روشهاي مختلف سينوس ليفت جهت حل مشكل ايمپلنت در قسمت خلفي ماگزيلا متداول شده است. همچنين مواد مختلفي علاوه بر استخوان خود فرد در اين تكنيكها استفاده مي‌گردد. روشهاي اصلي سينوس ليفت عبارتند از:

- Window simultaneous

- Window stage

- Osteotome

كه هم اكنون هر تكنيك، مورد استفاده خود را دارد و نيز كاربرد مواد مختلف الوپلاست همراه استخوان كاملاً مرسوم و توصيه شده است. هدف از اين مقاله بررسي روشها و مواد فوق و راهنمايي جراحان در انتخاب تكنيك بهتر و بيان موارد مثبت و منفي تكنيكهاي فوق مي‌باشد. همچنين آناتومي ناحيه بهمراه نكات كليدي اين تكنيكها مورد بحث قرار خواهد گرفت.

خلاصه مقالات همايش 17

ملاحظات اكلوژني و پريودنشيوم

دكتر مسعود اجلالي *

با تقليل پريودنشيوم پس از بيماريهاي پريو و درمان آن ملاحظات اكلوژني خاص بشرح زير بايستي مورد نظر باشد.

1- تغيير در Occlusul table بعلت تقليل در نيروهاي وارده بر دندان

2- تغيير در Occlusul scheme بعلت عدم توانائي در وظايفي كه دندانها در حركات افقي فك دارند

3- Occlusul Adjustment بعلت تقليل نيروها بين دندانهاي موجود بخصوص دندانهائي كه تحت تروما بوده وبا كاهش بافت‌هاي پريودنشيوم مواجه هشتند

در اين سخنراني به موارد فوق اشاره شده و نحوه اجراي آن شرح داده خواهد شد.

 خلاصه مقالات همايش 19

 شيوع بيماري لثه و پريودونتال در بيماران قلبي مصرف كننده نيفديپين

دكتر محمدحسن نجفي‌نشلي*

نيفديپين يك كلسيم كانال بلوكر از گروه دي هيدروپيريدين مي‌باشد كه بطور وسيعي بعنوان وازوديلاتور در درمان هيپرتانسيون و بيماري ايسكميك قلبي استفاده مي‌شود. افزايش حجم لثه يكي از اثرات جانبي مصرف نيفديپين مي‌باشد. اين مطالعه براي اينكه شيوع بيماريهاي پريودنتال و افزايش حجم لثه را در بيماران قلبي تحت درمان با نيفديپين تعيين كند، اجرا شد.

روش كار:

در يك مطالعه مقطعي اطلاعات از 16 بيمار كه نيفديپين مصرف مي‌كردند با 20 بيمار با اختلالات قلبي كه نيفديپين را مصرف نمي‌كردند، مقايسه شد. همه بيماران از نظر بيماريهاي پريودنتال و افزايش حجم لثه با سه ايندكس مختلف آزمايش شدند. ايندكس پريودنتال PI (Silness & Loe- 1964. (Russel- 1965) و ايندكس افزايش حجم لثه GO (Miller Damm- 1992)

خلاصه مقالات همايش 20

 نتايج:

بين دو گروه نيفديپين و شاهد از لحاظ سن، جنس، ايندكس راسل و PI هيچ تفاوت معني‌داري وجود نداشت. اما درصد شيوع هيپرپلازي در گروه نيفديپين در ناحيه دندانهاي قدامي فك پايين شديدتر بود. P=0.05

در پايان نتيجه مي‌گيريم كه شيوع افزايش حجم كلينيكي مرتبط با دارو درماني مزمن با نيفديپين پايين است. شدت هيپرپلازي ناشي از نيفديپين به طور مستقيم با سطح تحصيلات و بهداشت دهان بستگي دارد.

خلاصه مقالات همايش 21

بررسي ارتباط بين بيماريهاي پريودنتال و ميزان فيبرينوژن پلاسما

دكتر كاظم فاطمي*

مقدمه:

فيبرينوژن يكي از پروتئين‌هاي فاز حاد است كه سطح آن در ضمن بيماريهاي پريودنتال افزايش مي‌يابد. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسي ارتباط بين بيماريهاي پريودنتال و ميزان فيبرينوژن پلاسما مي‌باشد.

مواد و روشها:

در اين مطالعه تعداد 60 نفر (30 نفر گروه تست و 30 نفر گروه كنترل) شامل 27 مرد و 33 زن بررسي شدند. پارامترهاي پريودنتال مورد بررسي شامل: ميزان عمق پلاكت (PPD)، سطح چسبندگي (CAL) و خونريزي حين پروبينگ (BOP) بود. علاوه بر اين فاكتورهاي سن، جنس، ميزان تحصيلات، وضعيت بهداشت دهان و دندان و استعمال دخانيات بررسي گرديد و بيماران جهت تعيين ميزان فيبرينوژن به آزمايشگاه ارجاع شدند.

يافته‌ها:

پس از آناليز آماري داده‌ها نتايج مطالعه نشان داد كه:

خلاصه مقالات همايش 22

1- ميزان فيبرينوژن در گروه تست (mg/dl 24/312) نسبت به گروه كنترل (mg/dl 32/282) بطور معني‌داري بالاتر بود.

2- با افزايش CAL ميزان فيبرينوژن نيز افزايش مي‌يابد.

3- ميزان فيبرينوژن در افراد با BOP بالاتر، بيشتر است.

4- با بالا رفتن عمق پاكت ميزان فيبرينوژن نيز بالا مي‌رود ولي اين افزايش معني‌دار نبود

5- ميزان تحصيلات و وضعيت بهداشت نسبت معكوس با مقدار فيبرينوژن نشان داد.

نتيجه گيري:

بيماريهاي پريودنتال مي‌تواند باعث افزايش فيبرينوژن گردد كه ممكن است به علت ماهيت عفوني اين بيماريها باشد.

*استاديار گروه پريودنتولوژي دانشگاه علوم پزشكي تهران

*دانشيار گروه جراحي دهان و فك و صورت دانشگاه علوم پزشكي تهران

*عضوهيات علمي و مدير گروه پروتزهاي متحرك دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي

*استاديار و مدير گروه پريودنتولوژي دانشگاه علوم پزشكي مشهد

*استاديار گروه پريودنتولوژي دانشگاه علوم پزشكي مشهد